“Ik hoor het graag zeggen, een zelfsturend team” sprak één van mijn coachees uit. Hij is ploegleider van een team met ongeveer 10 productiearbeiders in een productieomgeving waar de focus vooral ligt op veilig werken, produceren en zo snel mogelijk herstellen als er toestellen uitvallen. En voor de ploegleider komt daar nog een heleboel administratieve taken bij zoals vergunningen uitschrijven, cijfers bijhouden, onderhoudsprocedures bijhouden ed.

“Ik weet nu al niet waar mijn hoofd staat, laat staan dat ik tijd neem om te coachen, om open vragen te stellen, te luisteren en dergelijke meer. Bij ons moet het vooruit gaan, we kunnen het ons niet permitteren om er uren uit te liggen en geen productieproces lopende te hebben”.

Ik bedankte hem voor zijn spontaniteit en zijn openheid. Hij gaf letterlijk toe dat hij geen tijd nam om zijn mensen te coachen, om people manager te zijn. Het mooie was dat deze man wel degelijk het juiste profiel had om teams te leiden,  te coachen en zijn mensgerichte aanpak te kunnen combineren met een taakgerichte aanpak.  Maar hij wist van geen hout pijlen meer te maken en daarom werd hij door zijn leidinggevende geadviseerd om  zelf in coaching te komen. Hij was vooral gefrustreerd, kwaad op zichzelf en was heel vragend naar oplossingen. Want hij wilde écht wel aan de slag met een zelfsturend team en met zijn kerntalenten die aantoonden dat hij een people manager was maar er niet in slaagde dit in de praktijk neer te zetten. Zijn motivatie was er, hij wilde écht groeien op dat vlak. Hij stapte dan ook in het High Impact program waarbij hij een gans jaar werd gecoacht door mij.

Uiteindelijk slaagde hij erin, met vallen en opstaan en zeer consistent introspectie doen. Tenslotte slaagde hij erin om meer betrokkenheid te creëren in zijn team, slaagde hij erin om mensen te stimuleren om mee te denken en met eigen ideeën af te komen, een team te creëren waar samenwerking en sfeer positief werden beoordeeld. Hij had een zelfsturend team weten tot stand te brengen! Hij was niet langer meer die leidinggevende die ’s avonds afgepeigerd neerkwakte in de zetel en geen pap meer kon zeggen. Niet meer met zijn kinderen kon spelen omdat hij de fut niet meer had. Sporten was al  even van zijn verlanglijstje geschrapt want waar zou hij de tijd gaan halen om dat nog te doen. Hij was niet meer die norse, gefrustreerde man die als een kip zonder kop rondliep en niet meer het bos zag tussen de bomen.

Nee, hij neemt nu wel degelijk tijd om te luisteren naar wat er leeft bij zijn mensen. Hij neemt regelmatig een moment tijdens de dag om in te tunen bij zichzelf om te zien hoe hoog zijn energie staat. Hij kan nee zeggen en ligt zijn prioriteiten nu op andere vlakken. Hij beseft hoe belangrijk het is om je zelf goed te voelen wil je anderen ook dat gevoel geven.  Hij ziet nu meer en meer het belang in van groeien en het ontwikkelen van mensen. Hij sport terug wekelijks en gaat in het weekend mee met zijn zoon naar de voetbalmatchen kijken.

Een zelfsturend team heb je niet van dag op dag. Dat vraagt tijd, dat vraagt investeren in jezelf, in je medewerkers, dat vraagt keuzes maken, durf en lef hebben als leidinggevende om te vertrouwen, verbinden maar ook durven loslaten. Durven confronteren op een constructieve manier, om kaders te scheppen waarbinnen men functioneert en wie zich daar niet in kan vinden moet een andere weg inslaan. Het vraagt een heel andere stijl van leidinggeven dan dat we gewend zijn.

Zelfsturing is één van de middelen die we hanteren om tot resultaten te komen. Het is geen doel op zich. Maar tegelijkertijd helpt het om mensen in hun kracht te zetten, hun talenten in te schakelen en jijzelf als leidinggevende, ruimte te creëren om je met de essentie bezig te houden ip v constant brandjes blussen.

Heb jij ook zin gekregen om met jouw team naar zelfsturing te groeien en wil je daar graag een klankbord rond hebben, klik dan HIER voor een gratis inspiratiesessie en we bekijken samen welke mogelijkheden er voor jou zijn.