“Ik was mezelf kwijt“ zei één van mijn coachees

Vorige week gaf ik de Masterclass Leiders van de toekomst.  Het was een leerrijke, inspirerende dag voor iedereen.

Als oefening vroeg ik om een case naar voor te schuiven uit de praktijk die we dan tot in de diepte analyseren, bespreken en overdoen in een oefening. De start is altijd heel voorzichtig, want het is niet gemakkelijk om je kwetsbaar op te stellen voor een groep. Toch is kwetsbaar opstellen één van de kenmerken van een leider van de toekomst. Uiteraard zijn er altijd deelnemers die willen leren en dus uit hun comfortzone treden.

Karen, één van de deelnemers is leidinggevende op de marketingafdeling. Zij bracht de volgende case:

Er heerst veel chaos binnen haar afdeling . Het bedrijf kende vorig jaar een reorganisatie waardoor er een nieuw samengesteld team is ontstaan. De werking verloopt nog niet zoals vooropgesteld, het is nog zoeken naar de juiste rollen, de juiste taakverdeling, er zijn ook nog mensen langdurige ziek, de werkdruk is immens waardoor Karen ook nog vaak operationeel mee inspringt.  Zelf komt ze amper toe aan haar eigen taken.

Op een bepaald moment komt één van haar medewerkers voorzichtig haar kantoor binnen. Zij geeft aan dat de collega’s op de tippen van hun tenen lopen, er is een bepaalde collega die vaak onrust verstoort in de groep door achterklap en roddels te verspreiden. De meeste collega’s storen zich eraan. De betrokken collega voelde zich hiermee wel ongemakkelijk want ze wilde geen “mol” zijn maar zij vond het haar plicht omdat het onhoudbaar werd qua onderlinge sfeer.

Karen, toen,  en nu nog steeds, volledig van haar stuk gebracht, wist niet wat te zeggen, ze trok wit weg en aanhoorde het verhaal. Ze kon maar niet geloven dat ze dit niet had zien aankomen. Normaal was zij iemand die zulke zaken snel doorhad, vrij vlug inspeelde op sluimerende zaken. Zij draagt sfeer hoog in het vaandel.

Ze gaf aan dat ze zichzelf volledig kwijt was. Deels door de chaos op de afdeling, het mee inspringen en haar eigen taken niet kunnen vervullen, deels omdat ze zich volledig voelde falen als leidinggevende. Op die moment is ze volledig dichtgeklapt. Want ze vond van zichzelf dat ze dit  toch had moeten aanvoelen, dit had nooit zover mogen komen volgens haar. Het ene verwijt na het andere gaf ze zichzelf. Geen enkele mildheid kwam naar voor, integendeel alleen maar frustratie en ongeloof. En het ergste van al was dat ze maar geen rust kon vinden, niet kon slapen, alleen maar bezig was in haar hoofd met het overdenken van oplossingen rond deze situatie. Ze kon niet overgaan tot actie.

Dit is zeer herkenbaar voor vele leidinggevenden. Je zit zo in je hoofd vast bij het op zoek gaan naar creatieve oplossingen, je zit in de mallemolen van het werk waardoor je niet meer ziet wat er om je heen gebeurt. Er is geen enkele verbinding meer tussen je hoofd en je hart. Je staat zo ver weg van het geheel dat je niet meer kan voelen en kan anticiperen.

Bij het her bespreken van de case blokkeerde Karen opnieuw.  Als coach en trainer op die moment heb ik mijn gevoel gevolgd en geluisterd naar mijn intuïtie. Ik luisterede naar wat mijn hart toen ingaf. We zijn even helemaal uit de bespreking gekomen. Ik wilde iets heel apart  doen om de zware energie die er was ontstaan.

Even twijfelde ik en dacht(!) “oei wat gaan ze hiervan denken”, maar mijn hart overwon op mijn ego.

Tenslotte heb ik aan de groep gevraagd of ze het ok vonden dat we even iets heel creatief zouden doen opdat we de verbinding bij onszelf terug konden krijgen. Iets totaal uit de context. Zo zouden we samen beter kunnen nadenken (met ons hoofd én met ons hart) naar aanpak en advies toe aan Karen opdat zij de prangende situatie zou kunnen aanpakken. Ik merkte dat ik met enige voorzichtigheid toestemming kreeg om dat wat ik aanvoelde, toch uit te voeren.

We zijn aan de slag gegaan met onze ademhaling. Wat voor velen iets abstract, onnozel, vreemd leek. Ik heb toegelicht wat we met onze ademhaling, een tool die we dagelijks bij hebben, allemaal kunnen bereiken als we even de kluts kwijt zijn.  Enkel 4 stapjes toepassen rond “ademen” en  we landen terug op aarde. We hebben het toegepast en ervaren.  Voor de ene een snelle manier om af te dalen en rust te vinden, voor de andere een moeilijke oefening omdat die zich niet kon concentreren en alleen maar aan zijn werk dacht dat nu bleef liggen. We zijn hier op blijven stilstaan en bespraken het belang van “naar binnen gaan” op drukke momenten . De weerstand was groot bij enkelen. Voor sommigen ook wel weer een goede eye opener.

Bij het evalueren van de dag kwam deze ademhalingsoefening bij velen naar voor als topic van de dag, als actie om dit meer te doen tijdens moeilijke momenten. De oefening had veel losgemaakt en ik ben er dan ook van overtuigd dat er een groot deel van de groep hierop gaat oefenen en stilstaan.

Karen voelde alleszins dat het haar rust gaf, haar terug verbond met zichzelf waardoor ze gemakkelijker afstand kon doen van haar belemmerende gedachten. Zij nam dit mee als prioriteit om elke dag mee aan de slag te gaan, 5 min soms, zodat ze wél terug voeling kreeg met de realiteit.

Als High Impact Coach versterk ik ondernemers, leiders zodat zij zich nog beter kunnen positioneren vanuit hoofd-hartleiderschap. Daardoor kent het bedrijf én zijzelf een ongeziene groei op alle vlakken.

In onze Coachingsprogramma’s ga je hiermee heel concreet aan de slag. Wil je echt weten hoe we dat aanpakken?

Ja, ik wil graag een gratis en vrijblijvend inspiratiegesprek!